English 
Το Ιωβηλαίο Έτος στην παράδοση
της Καθολικής Εκκλησίας
4. Η αγία θύρα
Ξεχωριστή σημασία στο χριστιανικό Ιωβηλαίο έχει η λεγόμενη «αγία θύρα», η διάβαση της θύρας εκείνης του ναού που καθορίστηκε ως ιωβηλαικός. Πρόκειται για ένα συμβολισμό ταυτόχρονα δυνατό όσο και απλό. Το νόημα του είναι ότι η θύρα, η πύλη εισόδου είναι ουσιαστικά μία, είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτό το νόημα μπορεί να κατανοηθεί από την ίδια την εμπειρία μας:
– από το να περιμένεις έξω από μια πόρτα, από μια πύλη
– από το να ακουμπάς το κεφάλι σου γιατί η πόρτα είναι κλειστή, ίσως δακρύζοντας
– από το να διαβαίνεις μια πόρτα, μια πύλη, με την αγωνία του τι θα συναντήσεις
– από την προσμονή έξω από την πόρτα του γραφείου ενός ισχυρού που έχεις την ανάγκη του
– από την ανησυχία αναζήτησης μιας πόρτας να χτυπήσεις για δουλειά, για ψωμί
– από την απογοήτευση του νέου, του ηλικιωμένου, που δεν βρίσκει την πύλη εξόδου από τη μοναξιά
– από την επίμονη ελπίδα οι πόνοι, η ασθένεια, να βρουν τη θύρα για ανακούφιση.
Στο χριστιανικό Ιωβηλαίο η πόρτα, η πύλη, είναι χαρακτηρισμένη ως «αγία»: είναι η θύρα που ανοίγεται σε εκείνον που αναζητά το Θεό. Είναι η μόνη πόρτα που έχει αξία: είναι το κομμάτι της καρδιάς του Θεού Πατέρα που μας έστειλε τον Υιό του. Η αγία πύλη είναι σημείο του Χριστού: μας εισάγει στη «σάρκα» του Ιησού δηλ. στον τόπο και στον τρόπο της σχέσης με τον Ιησού Χριστό.
Κάθε χριστιανός που αναζητά τον Κύριο καλείται να διαβεί τη θύρα για να περάσει από την αστοχία της αμαρτίας στην ευφροσύνη της χάρης.
Ο Ιησούς τους είπε πάλι: “Αλήθεια, αλήθεια σας λέω: εγώ είμαι η πόρτα των προβάτων. Όλοι όσοι ήλθαν πριν από μένα είναι κλέφτες και ληστές. Αλλά τα πρόβατα δεν τους άκουσαν. Εγώ είμαι η πόρτα. Αν κανείς περάσει από μένα, θα σωθεί και θα μπαίνει και θα βγαίνει και θα βρίσκει τροφή. Ο κλέφτης δεν έρχεται παρά για να κλέψει, να σφάξει και να καταστρέψει. Εγώ ήλθα για να έχουν ζωή και να την έχουν άφθονη.
Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας. Ο καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για τα πρόβατα. Ο μισθωτός, που δεν είναι ποιμένας και που τα πρόβατα δεν είναι δικά του, βλέπει να έρχεται ο λύκος και εγκαταλείπει τα πρόβατα και φεύγει. Κι ο λύκος τα αρπάζει και τα σκορπίζει. Αυτό το κάνει γιατί είναι μισθωτός και δεν τον ενδιαφέρει για τα πρόβατα. Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας και γνωρίζω τα δικά μου και τα δικά μου με γνωρίζουν, όπως με γνωρίζει ο Πατέρας κι εγώ γνωρίζω τον Πατέρα και τη ζωή μου τη θυσιάζω για τα πρόβατα.
Ιω 10, 7-15
Η αγία θύρα του Ιωβηλαίου έχει το συμβολισμό του περάσματος (όταν είναι ανοικτή κατά τον ιδιαίτερο χρόνο της χάριτος) και της προστατευτικής φραγής (όταν είναι κλειστή). Η αγία θύρα είναι η βίωση μιας ανανεωμένης κατάστασης χάριτος. Η διάρκεια αυτής της κατάστασης εξαρτάται από την ποιότητα και την προσκαρτερία: δεν μπορούμε να μη δούμε την «έξοδο» απ’ αυτή την κατάσταση που σημαδεύει όλο και περισσότερους χριστιανούς που εγκαταλείπουν το σώμα του Χριστού, δηλ. την Εκκλησία και την Ευχαριστία.
Η θύρα στην Αγία Γραφή συμβολίζει την πρόσβαση σε κάτι το καινούργιο: την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών (βλ. Μτ 7, 13-14), την καταφυγή στην κιβωτό του Νώε (βλ. Γεν 7, 16) ή η ευσπλαχνία που προσφέρει ο Χριστός και ονομάζεται «η θύρα» (βλ. Ιω 10, 9).
Η διάβαση της Αγίας Θύρας είναι μια φυσική πράξη που συμβολίζει μια εσωτερική μεταμόρφωση. Θυμίζει ότι ο Χριστός είναι η πόρτα μέσω της οποίας οφείλουμε να διαβούμε για να έχουμε σωτηρία.
Επιπλέον η διάβαση αυτή υπογραμμίζει και τον παγκόσμιο χαρακτήρα της Εκκλησίας, η οποία προσκαλεί όλους, χωρίς διακρίσεις, να πορευθούν προς την ευσπλαχνία του Θεού.
Από την παράδοση της Εκκλησίας γνωρίζουμε ότι η Αγία Θύρα είναι στενά συνδεδεμένη με τα ιωβηλαικά λυσίποινα, ένα ιδιαίτερο δώρο χάριτος το οποίο χορηγεί η Εκκλησία σε όποιον την διαβαίνει με την ορθή προδιάθεση: μετάνοια, μυστηριακή εξομολόγηση, θεία μετάληψη και προσευχή για τους σκοπούς του Αγίου Πατέρα. Θα πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η πράξη, αυτή η διάβαση της θύρας δεν ακυρώνει αυτόματα τις αμαρτίες αλλά βοηθά να θεραπευθούν οι πρόσκαιρες συνέπειες των αμαρτημάτων μας, ανανεώνοντας τη σχέση μας με το Θεό.
Η Αγία Θύρα ως τρόπος ζωής
Δεν διαβαίνουν όλοι σωματικά την Αγία Θύρα κάποιας ρωμαϊκής βασιλικής ή του καθεδρικού ναού του τόπου τους. Όλοι όμως μπορούν να βιώσουν το μήνυμα της στην καθημερινότητα.
1. Άνοιγμα της καρδιάς στην ευσπλαχνία
Η κατεξοχήν υπενθύμιση της Αγίας Θύρας είναι ότι ο Θεός δεν κλείνει ποτέ την πόρτα στα παιδιά του: σε ό,τι στη ζωή έχεις ανάγκη την ευσπλαχνία του Θεού αναγνώρισε τα αμαρτήματα, εξομολογήσου τα και υποδέξου τη χαρά μιας καρδιάς ανανεωμένης.
2. Γίνε πόρτα ανοικτή για τους άλλους
Όπως ο Χριστός μας προσκαλεί να διαβούμε τη θύρα του, καλούμαστε να είμαστε έτοιμοι προς Αυτόν για τους άλλους, δηλ. Να είμαστε ανοικτοί στη συγχώρεση, στη συμφιλίωση, στην αλληλεγγύη.
3. Εξάσκησε τα έργα ευσπλαχνίας
Τα έργα ευσπλαχνίας είναι τρόποι απτοί για να ζήσει κάποιος το πνεύμα της Αγίας Θύρας:
Έργα υλικής φιλανθρωπίας
1. Να δίνεις τροφή στους πεινασμένους
2. Να δίνεις να πιούν στους διψασμένους
3. Να ντύνεις τους γυμνούς
4. Να φιλοξενείς τους προσκυνητές
5. Να επισκέπτεσαι τους ασθενείς
6. Να επισκέπτεσαι τους φυλακισμένους
7. Να ενταφιάζεις τους νεκρούς.
Έργα πνευματικής φιλανθρωπίας
1. Να συμβουλεύεις όσους βρίσκονται σε αμφιβολία
2. Να διδάσκεις τους αναλφάβητους
3. Να διορθώνεις τους αμαρτωλούς
4. Να παρηγορείς τους πονεμένους
5. Να συγχωρείς τις προσβολές που σου κάνουν
6. Να υπομένεις με υπομονή τα πρόσωπα που σε ενοχλούν
7. Να προσεύχεσαι για τους ζωντανούς και τους νεκρούς.
4. Μεταμόρφωσε το σπίτι σου σε «αγία θύρα»
Κατέστησε τον οίκο σου χώρο υποδοχής, συμφιλίωσης, καλοσύνης. Κάθε φορά που διαβαίνει το κατώφλι του σπιτιού, του διαμερίσματος σου, να θυμάσει ότι καλείσαι να φέρεις την ειρήνη του Χριστού στον κόσμο.
Πορεύσου στο φως
Βήμα το βήμα, ο λαός των πιστών, στο προσκύνημα της κάθε μέρας, ακουμπά με εμπιστοσύνη στην πηγή της Ζωής. Ο προφήτης Ησαΐας, συχνά αναφέρεται στους ανθρώπους που επιστρέφουν από τη διασπορά τους, συναγμένους υπό το φως του Λόγου του Θεού (Ησ 9, 1· 60, 1-5 ).
Το φως για το οποίο κάνει λόγο ο προφήτης είναι εκείνο του Υιού που ενανθρωπίζεται, του Ιησού, ο οποίος με το Λόγο του συνάζει κάθε λαό και έθνος. Είναι η ζωντανή φλόγα του Ιησού· Αυτός κινεί τα βήματά μας:
Είθε να θέλουμε να διαβούμε τις «αγίες θύρες» μας – οι οποίες είναι στην καρδιά, στις σχέσεις, στην κοινότητα – να βρούμε τη δύναμη να είμαστε όργανα της ειρήνης και της αγάπης του Θεού ώστε με τη δική μας μεταμόρφωση να συμβάλουμε στη μεταμόρφωση του κόσμου.